Συζήτηση για τα αναγκαία χαρακτηριστικά του αντιφασισμού

Σεπτεμβρίου 27, 2013
Σαββάτο 28/9, Κωλέττη 14, στις 20.00, διοργανώνουμε ως ΟΚΔΕ-Σπάρτακος συζήτηση για τον αντιφασισμό και τα αναγκαία χαρακτηριστικά των αντιφασιστικών μετώπων σήμερα.Καλεσμένοι θα είναι σύντροφοι αγωνιστές από την Καλλιθέα και τον Πειραιά που θα μας καταθέσουν την εμπειρία τους από την οικοδόμηση αντιφασιστικών αντιστάσεων στις γειτονιές, τη στάση της υπόλοιπης αριστεράς και του α/α χώρου και τις πολιτικές προοπτικές τους, ιδιαίτερα σήμερα που η δράση των χρυσαυγιτών περνά σε δολοφονικό επίπεδο εναντίον αντιφασιστών/ριών. Επίσης στη συζήτηση θα παρέμβει και μέλος του Π.Γ. της ΟΚΔΕ-Σπάρτακος

Για τον Παύλο Φύσσα

Σεπτεμβρίου 27, 2013

ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ... ΦΤΟΥ! ΞΕΛΕΥΤΕΡΙΑ!

Σεπτεμβρίου 24, 2013

Μπαμπακάρ, Λουκμάν, Παύλο… Το αίμα σας δε θα ξεχαστεί!

Σεπτεμβρίου 20, 2013


Χτες βράδυ στο Κερατσίνι, ο 34χρονος αντιφασίστας Παύλος Φύσσας δολοφονήθηκε από μέλη της Χρυσής Αυγής. Οι δολοφόνοι είχαν στήσει ενέδρα στον Παύλο την ώρα που έφευγε από καφετέρια για να γυρίσει σπίτι του. Πρόκειται για πολιτική δολοφονία. Ο Παύλος Φύσσας, γνωστός αγωνιστής του αντιφασιστικού κινήματος και τραγουδιστής hip-hop, δεν δέχτηκε την επίθεση τυχαία. Όπως καταγγέλλουν αυτόπτες μάρτυρες, λίγο πιο πέρα από το σημείο της δολοφονίας υπήρχε ομάδα αστυνομικών με μηχανές, οι οποίοι δεν έκαναν τίποτα για να εμποδίσουν το γεγονός.
Η δολοφονία αυτή δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό. Θα πρέπει να την εντάξουμε στo πλαίσιο της αυξανόμενης επιθετικότητας της Χρυσής Αυγής εναντίον όχι μόνο μεταναστών πια, αλλά όλο και πιο συστηματικά εναντίον αγωνιστών κι οργανώσεων του κινήματος. Αποτελεί συνέχεια και κλιμάκωση της επιθετικής δράσης της Χρυσής Αυγής που ξεκίνησε με την επίθεση στην αντιφασιστική συναυλία της Καλλιθέας και συνεχίστηκε με την επίθεση ενάντια στα μέλη του ΚΚΕ στο Πέραμα. Αυτές οι επιθέσεις δείχνουν ποιοι είναι οι πραγματικοί στόχοι του φασισμού. Οι νεοναζί της ΧΑ, θέλοντας να δώσουν τα διαπιστευτήριά τους στα πάσης φύσεως αφεντικά, χτυπάνε εργατικά σωματεία, αγωνιστές του εργατικού κινήματος, μετανάστες κι αντιφασίστες.
Η δολοφονική δράση της ΧΑ δίνει μια νέα διάσταση στην επίθεση που έχει εξαπολύσει εδώ και καιρό η κυβέρνηση ενάντια στα εργατικά δικαιώματα και τους εργατικούς αγώνες, το νεολαιίστικο κίνημα, τις καταλήψεις και τους μετανάστες. Εκμεταλλευόμενη το κλίμα αντικομμουνιστικής υστερίας που καλλιεργεί καιρό τώρα η κυβέρνηση, η ΧΑ προσπαθεί να εμφανιστεί ως μια δύναμη διατεθειμένη να κάνει ό,τι χρειαστεί για να εξυπηρετήσει τις ανάγκες των αφεντικών, ακόμα και εν ψυχρώ δολοφονίες.
Δεν έχουμε καμιά εμπιστοσύνη, επομένως, στην υποκριτική δημοκρατική ευαισθησία της κυβέρνησης, ούτε σε κάποιο «συνταγματικό τόξο». Ξέρουμε καλά ότι η κυβέρνηση θα συνοδεύσει τα όποια (συμβολικά) μέτρα ενάντια στη φασιστική δράση της ΧΑ με πραγματικές επιθέσεις ενάντια στο εργατικό και το νεολαιίστικο κίνημα.
Το εργατικό κίνημα δε θα μείνει με σταυρωμένα χέρια. Είναι καιρός να τους ξεριζώσει από κάθε εργατικό χώρο κι από κάθε γειτονιά. Με μαζικές ενωτικές και μαχητικές αντιφασιστικές πρωτοβουλίες από τα κάτω παντού. Με άμεση διοργάνωση κεντρικής αντιφασιστικής διαδήλωσης για να διαλύσουμε τη δολοφονική νεοναζιστική οργάνωση της Χρυσής Αυγής.
Να κάνουμε την οργή μας οργανωμένη δύναμη για να τους τσακίσουμε.

Γρηγόρη Λαμπράκη, Σωτήρη Πέτρουλα, Νίκο Τεμπονέρα, Παύλο Φύσσα

Υπόσχεση στη μνήμη σας:


ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ!

Συμβολή της φοιτητικής ομάδας της ΟΚΔΕ-Σπάρτακος για το σχεδιασμό της ΕΑΑΚ

Σεπτεμβρίου 14, 2013
Τον τελευταίο καιρό οι εξελίξεις στο σύνολο της εκπαίδευσης είναι ραγδαίες. Χωρίς να αναλωνόμαστε σε τεράστιες αναλύσεις, πρέπει επιγραμματικά να ξεχωρίσουμε κάποια αιχμηρά χαρακτηριστικά των τελευταίων μεταρρυθμίσεων στην εκπαίδευση.

Οι απολύσεις των εργαζομένων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, έχουν ως αντίκτυπο και τη διάλυση των σπουδών. Η απομάκρυνση αυτού του εργατικού δυναμικού καθιστά αδύνατες (με τους όρους που γνωρίζαμε μέχρι σήμερα) πολλές από τις βασικές λειτουργίες των ιδρυμάτων (π.χ. έκδοση βιβλίων, εργαστήρια, διοικητικές υπηρεσίες κα). Αποτέλεσμα αυτής της μεταρρύθμισης  και της αναπόφευκτης μετακύλισης του κόστους των σπουδών στους φοιτητές και τις φοιτήτριες είναι η ένταση των ταξικών φραγμών στην εκπαίδευση. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι σταδιακά θα αναγκαστούν να πληρώνουν τα βιβλία τους -σε ιδιωτικούς εκδοτικούς οίκους-  ενώ άμεσα είναι πολύ πιθανή ακόμα και η επιβολή διδάκτρων προκειμένου να αντισταθμιστεί η ανεπαρκέστατη χρηματοδότηση των ιδρυμάτων από το κράτος. Ο ταξικός χαρακτήρας της αναδιάρθρωσης εντείνεται  και με το σπάσιμο των πτυχίων (4+1, 3+2 χρόνια).  Πέρα από αυτά, και υπό αυτές τις συνθήκες και υπό το πρίσμα της κοινωνικής και οικονομικής κρίσης και των ολοένα αυξανόμενων δυσκολιών για ένταξη στο δημόσιο πανεπιστήμιο, η νεολαία πιέζεται να στραφεί προς την ιδιωτική εκπαίδευση, κάτι που αποτελεί χρόνια επιδίωξη των αστικών κομμάτων και της αστικής τάξης στο σύνολό της. Οι απολύσεις στο δημόσιο τομέα αποτελούν αυτή τη στιγμή κεντρική πολιτική στόχευση για την κυβέρνηση και αναπόσπαστο κομμάτι της αντεργατικής πολιτικής που ακολουθείται τα τελευταία χρόνια. Δεν αρκεί, λοιπόν, να πούμε ότι τα ιδρύματα μετά τις απολύσεις δε θα είναι λειτουργικά, πρέπει συνολικά να υπερασπιστούμε το δικαίωμα στην εργασία, να προπαγανδίσουμε το αίτημα για απαγόρευση των απολύσεων και να ζητήσουμε επιθετικά μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους και όλες.

Αναγνωρίζοντας κανείς το μέγεθος αυτής της επίθεσης και ότι αποτελεί κομμάτι μιας ολόκληρης κυβερνητικής πολιτικής καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι ένας κλαδικός αγώνας δεν μπορεί μόνος του να ανατρέψει μια ολόκληρη πολιτική. Αυτό που μπορεί να συμβεί όμως είναι ο αγώνας αυτός να αποτελέσει τη θρυαλλίδα για το ξέσπασμα ευρύτερων, πιο μαχητικών και δυνητικά νικηφόρων κινητοποιήσεων το επόμενο διάστημα. Η δικτύωση των διοικητικών υπαλλήλων του ΕΜΠ με τον αγώνα της ΕΡΤ, των καθηγητών και άλλων κλάδων που βρίσκονται σε κίνηση είναι ένα θετικό στοιχείο. Είναι πολύ σημαντικό πως αναδεικνύεται άμεσα από μια σειρά από κλάδους το ζήτημα της γενικής πολιτικής απεργίας διαρκείας και της ανατροπής της κυβέρνησης.

Είναι ουσιώδους σημασίας η γενίκευση του συντονισμού των απεργιακών επιτροπών, το κάλεσμα σε όσα σωματεία είναι δυνατόν για στήριξη των κινητοποιήσεων και η οργάνωση των απεργιών του επόμενου διαστήματος και μαζικούς όρους.  

Όσο αναφορά λοιπόν, το σχεδιασμό της ΕΑΑΚ για την οικοδόμηση ενός μαχητικού και πολιτικά επικίνδυνου κινήματος οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν υπάρχει άλλος χρόνος για δεύτερες σκέψεις και ενδοιασμούς. Είναι τόσο αναγκαία και επιτακτική η άνοδος του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος που η κλιμάκωση του αγώνα μας εδώ και τώρα πρέπει να γίνεται παράλληλα με την πολιτική δουλειά που οφείλει να κάνει η επαναστατική πρωτοπορία στα πανεπιστήμια, για να προετοιμάσουμε τον κόσμο για τις μάχες που θα κληθούμε να δώσουμε αυτή τη χρονιά. Κατά την άποψή μας τα καθήκοντα που έχουμε το αμέσως επόμενο διάστημα είναι η προσπάθεια συγκρότησης ενός πανεκπαιδευτικού μετώπου που θα ενοποιεί τα πληττόμενα κομμάτια στην τριτοβάθμια, δευτεροβάθμια και πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Ήδη οι καθηγητές στα σχολεία ξεκινούν τις απεργιακές κινητοποιήσεις, όπως οφείλουν και οι μαθητές να κάνουν ανάλογες κινητοποιήσεις ενάντια στο «νέο λύκειο».

Είναι αναγκαίο κατά την άποψή μας να προσδιορίσουμε τα χαρακτηριστικά αυτού του πανεκπαιδευτικού μετώπου και για τι θα παλεύει, τι θα υπερασπιστεί και τι θα διεκδικήσει. Μια από τις βασικές του επιδιώξεις θα πρέπει να είναι η άρνηση της διάλυσης της εκπαίδευσης και η υπεράσπισή της ως κρατική παροχή (όπως είναι η υγεία, το ρεύμα και το νερό που πλήττονται και αυτά) χωρίς αυτό να σημαίνει ότι υπερασπιζόμαστε την υπάρχουσα ταξική εκπαίδευση, ενάντια στους ταξικούς φραγμούς και την αυταρχικοποίηση της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Εκτός αυτού βασική και καθημερινή επιδίωξη της ΕΑΑΚ θα πρέπει να είναι η σύνδεση και η συνύπαρξη και ο κοινός αγώνας με τα υπόλοιπα πληττόμενα κομμάτια της εκπαίδευσης (μαθητές, καθηγητές, εργαζόμενοι), κάνοντας κοινές κινητοποιήσεις και συντονιστικά, στα οποία θα μπορούμε να αποκτήσουμε έναν ενιαίο βηματισμό, να στηρίξουμε τα κομμάτια εκείνα που χτυπιούνται πιο βάναυσα από τις αναδιαρθρώσεις, αλλά και ως επαναστατική πρωτοπορία να παλέψουμε να κάνουμε τη γραμμή μας κτήμα του κόσμου του κινήματος -και όχι μόνο- και να συμβάλλουμε με κάθε τρόπο στην επιτυχία των κινηματικών διαδικασιών. Όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, αν ο βασικός μας στόχος ως αντικαπιταλιστική αριστερά είναι η ανατροπή αυτής της κυβέρνησης και της πολιτικής της, τότε είναι αναγκαίο να επιδιώξουμε μέσα από την κλιμάκωση του αγώνα στην εκπαίδευση να συνδεθούμε, να σταθούμε πλάι και ει δυνατόν να εμπνεύσουμε και το εργατικό κίνημα. Θα πρέπει να πιεστεί η συνδικαλιστική γραφειοκρατία και υπό την πίεση της βάσης να κηρύξει άμεσα γενική απεργία διαρκείας. Αυτό συνδέεται ευθέως με συγκροτημένη δουλειά στη βάση και εξαρτάται από την επιτυχία του απεργιακού διημέρου στο δημόσιο τομέα την άλλη βδομάδα.

Να παλέψουμε να απαγορευτούν όλες οι απολύσεις και να πέσει αυτή η κυβέρνηση κάνοντας ξεκάθαρο ότι ο μόνος δρόμος για την επίτευξη αυτού του σκοπού είναι η γενική πολιτική απεργία διαρκείας. Να αναδείξουμε τη σημασία του εργατικού ελέγχου ως απάντηση στο κύμα των απολύσεων και κλεισίματος χώρων δουλειάς, μέσα από τα επιτυχημένα παραδείγματα που έχουμε το τελευταίο διάστημα (ΒΙΟ.ΜΕ. κ.ά.). Θα πρέπει να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για να σπάσουμε τον κοινωνικό αυτοματισμό, να αναδείξουμε τα χαρακτηριστικά της αστικής επίθεσης και την αναγκαία κοινή και συνολική απάντηση του κόσμου της εργασίας. Τέλος, ως επαναστατική πρωτοπορία θα πρέπει να αντιληφθούμε την αυθόρμητη κίνηση του κόσμου -που πλήττεται από τα μέτρα το τελευταίο διάστημα- προς τους αγώνες διαρκείας. Γίνεται σταδιακά ξεκάθαρο στη συνείδηση των από κάτω ότι οι αγώνες διαρκείας είναι αυτοί που μπορούν να νικήσουν και όχι τα πυροτεχνήματα και οι σπασμωδικές κινήσεις της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας.


Ο αγώνας που ξεκινάμε εμείς οι «βολεμένοι» συγκεντρώνει αυτή τη στιγμή όλα τα βλέμματα της κοινωνίας φιλικά, σκεπτικά και εχθρικά. Κι αυτό γιατί ο αγώνας μας είναι έξω από τη λογική των «όρων και προϋποθέσεων». Λογοδοτώντας αποκλειστικά στο κοινωνικά αναγκαίο, ο αγώνας μας μπορεί να γίνει η πηγή αγωνιστικής έμπνευσης που θα πυροδοτήσει τη συγκρότηση του πανεργατικού μετώπου για την ανατροπή της κυβέρνησης και των πολιτικών του Κεφαλαίου.

Πρόγραμμα Σεπτεμβρίου - Λέσχη Σπάρτακος

Σεπτεμβρίου 11, 2013

ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΑΚΟΥ ΛΑΟΥ – ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΞΕΝΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ

Σεπτεμβρίου 10, 2013
 Πάνω από 150.000 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί, εκατοντάδες χιλιάδες είναι τραυματίες και ανάπηροι, εκατομμύρια άνθρωποι έχουν εκτοπιστεί εντός και εκτός Συρίας. Πόλεις, χωριά και γειτονιές έχουν καταστραφεί πλήρως ή μερικώς, με χρήση κάθε είδους όπλων, περιλαμβανομένων μαχητικών αεροπλάνων, πυραύλων Σκουντ, βομβών και τανκς, όλα πληρωμένα από τον ιδρώτα και το αίμα του συριακού λαού. Όλα αυτά με πρόφαση την υπεράσπιση της πατρίδας και την επίτευξη στρατιωτικής ισορροπίας με το Ισραήλ (η κατοχή συριακής γης από το οποίο, στην πραγματικότητα, προστατεύεται από το συριακό καθεστώς, το οποίο δεν έχει απαντήσει σε καμία από τις διαρκείς επιθετικές του ενέργειες).
Κι όμως, παρ’ όλες αυτές τις τεράστιες απώλειες που αναφέρθηκαν παραπάνω και παρ’ όλες τις συμφορές που υποφέρουν όλοι οι Σύριοι, κανένας διεθνής οργανισμός ή μεγάλη χώρα - ή και μικρότερη- δεν ένιωσαν την ανάγκη να παρέχουν πρακτική αλληλεγγύη ή να υποστηρίξουν τους Σύριους στον αγώνα τους για τα πιο βασικά τους δικαιώματα, για ανθρώπινη αξιοπρέπεια και για κοινωνική δικαιοσύνη.
Από το Blogger.