Το ΜπαλτάκοςGate, το “Antifa” Κράτος και η πάλη ενάντια στο φασισμό

Απριλίου 30, 2014
Το ΜπαλτάκοςGate, το “Antifa” Κράτος και η πάλη ενάντια στο φασισμό

(Δημοσιευμένο στο τ.23 του Δελτίου Παρέμβασης στα Ε.Α.Α.Κ.
 και το Φοιτητικό κίνημα, Απρίλιος 2014)
Δύο βδομάδες μετά το ξέσπασμα του ΜπαλτάκοςGate, η κυβέρνηση φαίνεται να έχει απορροφήσει τους κραδασμούς που προκλήθηκαν από το σκάνδαλο. Ο χειρισμός της υπόθεσης και οι κατευθύνσεις των Μ.Μ.Ε. και της δικαιοσύνης, με φόντο την έξοδο της Ελλάδας στις αγορές, κατάφεραν να μετατρέψουν τον Μπαλτάκο από ενορχηστρωτή της τρέχουσας πολιτικής των αφεντικών σε αποδιοπομπαίο ακροδεξιό τράγο, αγιοποιώντας παράλληλα τον Σαμαρά. Από την άλλη, το αντιφασιστικό κίνημα και η αριστερά άφησαν την μπάλα στο στρατόπεδο του αντιπάλου, χωρίς να καταφέρουν κάποιο ουσιαστικό πλήγμα στο κράτος ή τους φασίστες. Παρ'όλα αυτά, από την όλη υπόθεση μπορούμε να βγάλουμε μια σειρά από συμπεράσματα σε σχέση με το κράτος, την αστική τάξη και την διαπλοκή τους με το φασισμό, ανανεώνοντας τις αναλύσεις μας και τις ευθύνες μας για τη συνέχεια του αντιφασιστικού αγώνα.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΕΑΑΚ

Απριλίου 26, 2014

Όταν γράφονταν οι παρακάτω γραμμές η κατάσταση έμοιαζε αρκετά διαφορετική. Τα σχήματα θα συζητούσαν στα πλαίσια ενός διημέρου, του πρώτου εαρινού μετά το 2011. Δυστυχώς αυτό δεν κατέστη εφικτό. Θεωρούμε ότι πρέπει να διαχωρίσουμε τη στάση μας από τις δυνάμεις που οδηγούν de facto στον εκφυλισμό των ήδη προβληματικών διαδικασιών συντονισμού των σχημάτων. Η επιβολή της ατζέντας των οργανώσεων πάνω στις διαδικασίες της ΕΑΑΚ έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την όποια επιδιωκόμενη αυτοτέλεια του μορφώματος. Εκτός αυτού, είναι τουλάχιστον υποκριτικό να εμφανίζονται ως θεματοφύλακες της δημοκρατίας οι πάσης φύσεως εμπλεκόμενοι ή ανεχόμενοι τις εκάστοτε αντιδημοκρατικές συμπεριφορές που βαρύνουν το εσωτερικό μας, οι ίδιοι που τόσα χρόνια βολεύονταν μοιράζοντας τα σχήματα σε καταλόγους οργανώσεων, οι ίδιες δυνάμεις που προτίμησαν να υπάρχουν δύο σχήματα ΕΑΑΚ σε μια σειρά σχολών προκειμένου να μην έρθουν σε σύγκρουση με τις δομικές πολιτικές και οργανωτικές προβληματικές του μορφώματος, καθώς αυτές εξυπηρετούσαν το στενό τους οργανωτικό σχεδιασμό. Μια διαδικασία που δε μπορεί να εμπλέξει όλα τα σχήματα στερείται αποτελεσματικότητας, ωστόσο είναι καλύτερα να γίνει έστω μια προσπάθεια λειψού συντονισμού από μια οριστική ακύρωση του διημέρου για τους δεδομένους οργανωτικούς λόγους. Η κρίση του μορφώματος επιτείνεται και είναι αναγκαίο κάθε υγιής δύναμη μέσα στο μόρφωμα να αναλάβει τις ευθύνες της, ώστε να γίνουν αποφασιστικά βήματα για την υπέρβαση αυτής της κατάστασης, για δημοκρατικές δομές συντονισμού της ΕΑΑΚ, για μια ΕΑΑΚ που να μπορεί να αναδείξει τη δημοκρατία του εσωτερικού της ως πρότυπο δημοκρατίας για το κίνημα, ως πρόπλασμα των δομών που θέλουμε να χτίσουμε αλλάζοντας την κοινωνία.

Η φετινή εαρινή απόπειρα διημέρου έρχεται σε μια κρίσιμη περίοδο, που τα σχήματα της ΕΑΑΚ καλούνται να διαδραματίσουν πρωταγωνιστικό ρόλο, τόσο στο εσωτερικό των σχολών τους, όσο και σε κεντρικό επίπεδο, ως δύναμη οργάνωσης και έκφρασης του πρωτοπόρου μέρους του φοιτητικού σώματος.

Και ενώ πλέον το ζήτημα της εσωτερικής μας δημοκρατίας έχει πάψει να αποτελεί ταμπού, ο τρόπος που συνήθως ανοίγει μέσω γενικόλογων διαπιστώσεων για οργανωτικά προβλήματα, οδηγεί σε προτάσεις-καρικατούρες, που ευαγγελίζονται αναβαθμισμένη λειτουργία μέσω της αλλαγής των δομών, παραβλέποντας-σκόπιμα ή μη- ότι πίσω από τις οργανωτικές ανεπάρκειες που αντιμετωπίζουμε υποκρύπτονται κατά βάση πολιτικά αίτια.

Το Φοιτητικό Κίνημα ενάντια στη Βαρβαρότητα

Απριλίου 26, 2014



Η οικονομική κρίση ενισχύει την αγωνία του καπιταλισμού για επιβίωση, μια διαδικασία που στον τομέα της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης μεταφράζεται με την ανάλγητη στάση του Υπουργείου απέναντι σε όλες τις βαθμίδες της. Από το Λύκειο μέχρι τα ΑΕΙ-ΤΕΙ, επιχειρείται η σκληρότερη μετάλλαξη της εκπαίδευσης, με μια όλο και περισσότερο  ταξική διάσταση. Όσον αφορά την τριτοβάθμια εκπαίδευση, με την κρίση να βαθαίνει και τις ανάγκες της φοιτητικής νεολαίας για οικονομική στήριξη να αυξάνονται, η Κυβέρνηση εκμεταλλεύεται την πίεση που η ίδια έχει προκαλέσει στο σώμα των φοιτητών, ώστε να οξύνει περαιτέρω την σύγχυση του φοιτητικού κινήματος και να επιβάλλει την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση. Το νέο οργανόγραμμα  στο οποίο πρέπει να συμμορφωθούν οι σχολές, σε συνδυασμό με την πρόταση των εσωτερικών κανονισμών του Υπουργείου, έρχονται να δέσουν με τις επιταγές των αξιολογητών του περασμένου διαστήματος. Όλα μαζί δείχνουν ότι η Κυβέρνηση θέλει να επιβάλει μια διαφορετική, αλλά αναγκαία για τα συμφέροντά του κεφαλαίου, συνθήκη, πιέζοντας το μεγαλύτερο κομμάτι των ασθενέστερων οικονομικά στρωμάτων, στην ανεργία και την μετανάστευση.

Ο χαρακτήρας του πανεπιστημίου αλλάζει, κάτι το οποίο είναι εμφανές σε πολλούς τομείς και πρώτα και κύρια στην οικονομική του λειτουργία. Όπως συμβαίνει και  σε όλες τις εκφάνσεις της κρατικής χρηματοδότησης, έτσι και στο πανεπιστήμιο η κρατική χρηματοδότηση μειώνεται και αφήνεται να καλυφθεί από το ιδιωτικό κεφάλαιο. Αυτό το άνοιγμα προς τον ιδιωτικό τομέα, δεν γίνεται μόνο στον τομέα της έρευνας, όπου υπήρχαν και παλαιότερα σημαντικά στοιχεία ιδιωτικής χρηματοδότησης, αλλά και σε άλλες πλευρές της οικονομικής λειτουργίας του πανεπιστημίου, ανοίγοντας τον δρόμο στις εταιρίες να έχουν όλο και μεγαλύτερο λόγο στην λειτουργία του, κάτι το οποίο έχει προφανές αντίκτυπο στους όρους σπουδών.

Οι διαθέσεις της κυβέρνησης αποκαλύφθηκαν με το τολμηρό βήμα της απόλυσης των διοικητικών υπαλλήλων, μια κίνηση που αν και απέτυχε έκανε ξεκάθαρο ότι βαδίζουμε σε μια νέα περίοδο. Σε μια περίοδο που οι λειτουργίες του Πανεπιστημίου δεν θα καλύπτονται από προσωπικό επί πληρωμή, αλλά από εργολαβίες, συμβασιούχους ή από τα επερχόμενα φοιτητικά δίδακτρα. Έχουμε, λοιπόν, την σταδιακή αποκοπή του πανεπιστημίου από το κράτος, τον όλο και λιγότερο δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα του με τους ιδιώτες να έρχονται και να αναλαμβάνουν όλο και μεγαλύτερο ρόλο στην λειτουργία του Πανεπιστημίου. Η έρευνα γίνεται ακόμα πιο ελεγχόμενη και προσανατολισμένη προς τα συμφέροντα συγκεκριμένων εταιρειών/ιδιωτών με στόχο τη μεγιστοποίηση του κέρδους τους (μικρές χορηγίες σε φτηνό επιστημονικό δυναμικό και δωρεάν εξοπλισμό με συχνά μεγάλα ερευνητικά αποτελέσματα).
Από το Blogger.