Νέα ανακοίνωση ΝΡΑ για της συλλήψεις στη διαδήλωση αντι-COP 21

Νοεμβρίου 30, 2015
Άμεση απελευθέρωση των συλληφθέντων. Όχι στην καταστολή

Το υπουργείο ανακοίνωσε 289 προσαγωγές και 174 προφυλακίσεις.  Όσον αφορά το ΝΡΑ, γνωρίζουμε ότι δεκάδες αγωνιστές και αγωνίστριες μέλη του ΝΡΑ συνελήφθησαν την ώρα που προσπαθούσαν να διαδηλώσουν ειρηνικά στην πλατεία Δημοκρατίας (Place République). Το ίδιο συνέβη και στην περίπτωση των μελών της Ensemble, της Alternative Libertaire και του Solidaires. Οι περισσότεροι βρίσκονται στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής Bodigny μαζί με άλλους εκατό συλληφθέντες.

Πολλοί ακτιβιστές βρίσκονται υπό κράτηση χωρίς να ξέρουμε πού και γιατί.

Η συγκέντρωση δέχτηκε κυριολεκτικά επίθεση από την αστυνομία, με αποτέλεσμα εκατοντάδες διαδηλωτές, πνιγμένοι στα χημικά και χτυπημένοι, να ψάχνουν  να βρουν καταφύγιο στους γύρω δρόμους. Η κυβέρνηση κατήγγειλε την «απαράδεκτη βία» των διαδηλωτών. Αυτό είναι ένα ντροπιαστικό ψέμα.
Το ΝΡΑ χαιρετίζει την επιτυχία των διαδηλώσεων ενάντια στο COP-21 σε πολλές πόλεις της Γαλλίας. Καταγγέλλει τα έκτακτα μέτρα που έχουν ληφθεί, κυρίως στο Παρίσι, που η πόλη ασφυκτιά για να προστατευτούν δήθεν οι ηγέτες που καλούνται να συζητήσουν στη διάσκεψη COP-21, δηλαδή οι κατέχοντες και ρυπογόνοι του κόσμου.


Απαιτούμε να απελευθερωθούν άμεσα οι διαδηλωτές και να μην ξεκινήσει καμία ποινική δίωξη εις βάρος τους.

Άμεση απελευθέρωση τώρα όλων των αγωνιστών και αγωνιστριών στο Παρίσι

Νοεμβρίου 29, 2015
ΟΚΔΕ-Σπάρτακος, 29 Νοέμβρη

Την Κυριακή 29 Νοέμβρη η Γαλλική κυβέρνηση κατέστειλε βίαια την κινητοποίηση ενάντια στη σύνοδο COP-21 για την κλιματική αλλαγή. Δεκάδες συλλήψεις και ξυλοδαρμοί ήταν η απάντηση της κυβέρνησης στους 5000 διαδηλωτές. Το καθεστώς έκτατης ανάγκης που ακολούθησε τις επιθέσεις της 13ης Νοέμβρη, δε σημαίνει τίποτα άλλο, παρά επίθεση στο αγωνιζόμενο κομμάτι της γαλλικής κοινωνίας. Ο στρατός και η αστυνομία στους δρόμους του Παρισιού είναι μια μάχη του γαλλικού κράτους ενάντια στον εσωτερικό εχθρό, για την υπεράσπιση των συμφερόντων της αστικής τάξης.

Όπως και στην Ελλάδα, έτσι και στην Γαλλία και σε όλη της Ευρώπη, η καταστολή είναι μονόδρομος της αστικής τάξης και των κυβερνήσεων για την επιβολής των πολιτικών τους, την ίδια στιγμή που το γαλλικό κράτος πρωτοστατεί στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες μας από το ΝΡΑ έχουν την αμέριστη αλληλεγγύη μας.

  • Άμεση αποφυλάκιση όλων των συλληφθέντων της διαδήλωσης αντι-COP 21.
  • Καμία ανοχή στην εθνική συναίνεση!
  • Καμία ανοχή στο κράτος έκτακτης ανάγκης!
  • Καμία ανοχή στην καταστολή!
  • Καμία ιμπεριαλιστική επέμβαση και έξω όλοι οι ιμπεριαλιστικοί στρατοί από τη Μέση Ανατολή.



Απελευθέρωση τώρα των διαδηλωτών του αντι-COP 21! Όχι στην κρατική καταστολή!

Νοεμβρίου 29, 2015
NPA, 29 Νοεμβρίου 6μμΠαρίσι

Η διαδήλωση ενάντια στην κλιματική αλλαγή που συγκέντρωσε 5000 κόσμο, διαλύθηκε βίαια από τις δυνάμεις καταστολής. Χρησιμοποιώντας δακρυγόνα και γκλοπ, κάνοντας δεκάδες βίαιες συλλήψεις, η κυβέρνηση δε δίστασε να στήσει ενέδρα στους διαδηλωτές, προκειμένου  να μη φτάσουν στο συνέδριο του COP-21. Η κυβέρνηση επιτρέπει τις εκδηλώσεις μνήμης για τα θύματα της 13ης Νοέμβρη, αθλητικές δραστηριότητες, συναυλίες κλπ, αλλά καταστέλλει διαδηλώσεις. Την κυβέρνηση δεν την απασχολεί η προστασία των διαδηλωτών, αλλά η εφαρμογή των πολιτικών της.

Η EDF (πρώην κρατική εταιρεία ηλεκτρισμού), η BNP (μια από τις μεγαλύτερες τράπεζες), η Air France (πρώην κρατική αεροπορική εταιρεία), GDF Suez (πρώην κρατική  εταιρεία φυσικού αερίου), όλες σπόνσορες του COP-21, είναι από τις πιο ρυπογόνες επιχειρήσεις παγκοσμίως. Την ίδια στιγμή που ο Ολάντ και ο Φάμπιους (υπουργός εξωτερικών) υποδέχονταν με τιμές δικτάτορες από όλο τον κόσμο, οι άνθρωποι που ήθελαν να διαδηλώσουν για έναν καλύτερο κόσμο υπέστησαν βίαιη καταστολή. Οι επιθέσεις της 13ης Νοέμβρη αποκάλυψαν έναν κόσμο σε αποσύνθεση. Να αλλάξουμε το σύστημα, όχι το κλίμα! Ενάντια σε αυτούς που ρυπαίνουν, όχι σε αυτούς που διαδηλώνουν!

Εκατοντάδες διαδηλωτές του αντι-COP 21 περικυκλώθηκαν ξαφνικά και συνελήφθησαν μαζικά από την αστυνομία στην Πλατεία Δημοκρατίας στο Παρίσι (Place République). Ανάμεσα σε αυτούς που συνελήφθησαν είναι κι οι εκπρόσωποι τύπου του ΝΡΑ, Christine Poupin και Olivier Besancenot και αρκετές δεκάδες άλλοι σύντροφοι και συντρόφισσες από το ΝΡΑ, την Alternative Libertaire και την Ensemble. Αυτές οι συλλήψεις αποδεικνύουν ότι τα ειδικά μέτρα που έπονται του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης δεν είναι ενάντια στον ISIS και την τρομοκρατία, αλλά ενάντια σε αυτούς που ασκούν το θεμελιώδες δικαίωμά τους να διαδηλώνουν. Την ώρα που οι αρχηγοί των κρατών θα συναντιούνται αύριο στη διάσκεψη του COP-21, όλοι εμείς  που δε θέλουμε να τους αφήσουμε να αποφασίσουν για το μέλλον του πλανήτη και της ανθρωπότητας θα έρθουμε αντιμέτωποι με την καταστολή. Για την κυβέρνηση δεν ήταν αρκετή η στοχοποίηση των οικολόγων ακτιβιστών με συλλήψεις και εισβολές στα σπίτια τους χθες και προχθές, αλλά συνέχισαν με δεκάδες συλλήψεις την ώρα της διαδήλωσης. Όχι στην κρατική καταστολή! Άμεση απελευθέρωση των συλληφθέντων του Παρισιού!


Ανακοίνωση της φοιτητικής ομάδας της ΟΚΔΕ-Σπάρτακος για το συντονιστικό ΕΑΑΚ της 14.10.2015

Οκτωβρίου 14, 2015


Το δημοψήφισμα της 5ης Ιούλη αποτέλεσε έναν σημαντικό κόμβο στην ταξική πάλη. Φάνηκαν ξεκάθαρα τα ταξικά χαρακτηριστικά της ψήφου που ανέδειξε το ΟΧΙ, το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ μετέτρεψε σε λιγότερο από 12 ώρες σε μία επαχθή συμφωνία-μνημόνιο για τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα, με την στήριξη των παλιών και νέων μνημονιακών κομμάτων. Μπροστά στο νέο πολιτικό τοπίο που θα οδηγούσε η εφαρμογή των μέτρων του 3ου μνημονίου, ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε την επιλογή να πάει σε εκλογές. Σχετικά με τα αποτέλεσμα των εκλογών στεκόμαστε ιδιαίτερα στο γεγονός ότι ο λαός επέλεξε διαχειριστή για την εφαρμογή του μνημονίου με τη λογική του μικρότερου κακού. Ο ΣΥΡΙΖΑ εκμεταλλεύτηκε την αδυναμία των παραδοσιακών κομμάτων της αστικής τάξης, την κρίση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και το αντιδημοφιλές νεοφιλελεύθερο προφίλ του Ποταμιού. Το 95% του μνημονιακού κοινοβουλίου και το αυξανόμενο ποσοστό της ΧΑ σε συνδυασμό με την αποτυχία των μικρών ρεφορμιστικών-αντιμνημονιακών σχηματισμών να μπουν στη βουλή δείχνει μια εικόνα πολύ χειρότερη από τις προηγούμενες. Η αποτυχία της ΛΑΕ οφείλεται στο γεγονός ότι δεν είχε ξεκάθαρο προσανατολισμό και ταξική γείωση κι απεύθυνση, δεν έκανε καμιά αυτοκριτική για το ρόλο που έπαιξαν εντός ΣΥΡΙΖΑ μέχρι χτες και επέλεξε να επαναλάβει ένα ρεφορμιστικό πρόγραμμα που έχει χρεοκοπήσει. Ο ΣΥΡΙΖΑ εξέφραζε και εκφράζει πολύ καλύτερα το ακροατήριο του ρεφορμισμού και ως κυβερνητική δύναμη φάνταζε πολύ πιο πειστικός για την υλοποίηση ενός κεϋνσιανού προγράμματος (ακόμα και με υπογεγραμμένη τη συμφωνία) από τις ασάφειες της ηγεσίας της ΛΑΕ.  Τα ποσοστά της ΧΑ δείχνουν την παγιοποίηση ενός δυναμικού που συνεχίζει να την στηρίζει παρά το γεγονός ότι πλέον είναι ξεκάθαρα τα ναζιστικά και δολοφονικά της χαρακτηριστικά. Οι δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής αριστεράς κατάφεραν να δείξουν μια σημαντική δυναμική, παρά τις αντιφάσεις του πολιτικού τους σχεδίου. Σ’αυτό το τοπίο, η κυβέρνηση προχωρά ολοταχώς προς την εφαρμογή του τρίτου μνημονίου, από την οποία το 60% των μέτρων πρέπει να έχουν περάσει μέχρι το Δεκέμβριο. Το περιεχόμενό του αφορά περαιτέρω μείωση των συντάξεων και των κοινωνικών δαπανών, απολύσεις στο δημόσιο, ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, αύξηση του ΦΠΑ, κ.ά.

      Ταυτόχρονα, τους τελευταίους μήνες η εισροή προσφύγων/μεταναστών και μεταναστριών από τις χώρες της Μέσης Ανατολής έχει κορυφωθεί. Η κυβέρνηση, ευθυγραμμιζόμενη απόλυτα με τις πολιτικές της ΕΕ εμποδίζει την είσοδο των ανθρώπων αυτών στην χώρα και στη περίπτωση που καταφέρνουν να εισέλθουν δεν τους παρέχει καμία βοήθεια, παρά τα προγράμματα στήριξης που παίρνει από την ΕΕ για τον σκοπό αυτό. Αυτός ο χειρισμός δημιουργεί μια άσχημη κατάσταση για τους πρόσφυγες και χρησιμοποιείται για να ενεργοποιήσει τα πιο αντιδραστικά αντανακλαστικά της κοινωνίας. Το μεγάλο κίνημα αλληλεγγύης που σηκώθηκε όλο το προηγούμενο διάστημα μέσα από καταλήψεις, πορείες και συλλογές ειδών πρώτης ανάγκης κατάφερε να βοηθήσει έμπρακτα τους πρόσφυγες/μετανάστες/μετανάστριες  και πρέπει να παραμείνει στην ημερήσια ατζέντα. Ωστόσο, είναι αναγκαίο να ανοίξει συνολικότερα το ζήτημα στην κοινωνία σε όλες τις προεκτάσεις του και να αναδειχτούν τα βαθύτερα αίτιά του. Η αντικαπιταλιστική αριστερά είναι σημαντικό να έχει μια ξεκάθαρη στάση σε σχέση με το ζήτημα αυτό, δηλαδή να διεκδικήσει την παύση των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων στις περιοχές αυτές όπως και ανοιχτά σύνορα και νομιμοποίηση όλων των προσφύγων, μεταναστών/στριών, πλήρη πολιτικά-κοινωνικά-εργασιακά δικαιώματα κοκ.

      Στον χώρο της εκπαίδευσης θα συνεχιστεί η περαιτέρω υποχρηματοδότηση η οποία θα προσπαθήσει να αντισταθμιστεί μέσα από την ιδιωτική πρωτοβουλία. Αν και μέχρι στιγμής δεν έχει γίνει γνωστό το ακριβές περιεχόμενο του νομοσχεδίου του Φίλη για την παιδεία, γνωρίζουμε ότι θα επιχειρήσει την περαιτέρω σύνδεση του πανεπιστημίου με την αγορά, κάτι το οποίο μεταφράζεται σε απλήρωτη εργασία των φοιτητών και κατευθυνόμενη έρευνα που θα ωφελεί ακόμα περισσότερο την ιδιωτική πρωτοβουλία. Με δεδομένες τις ήδη αντικειμενικά δύσκολες συνθήκες φοίτησης και τη διαρκή προσπάθεια των δυνάμεων του κεφαλαίου να εκμεταλλευτούν το πανεπιστήμιο, είναι επιτακτική η ανάγκη να συζητήσουμε με ποιους όρους μπορεί το φοιτητικό κίνημα να παίξει ρόλο στην ανάσχεση της επίθεσης.
Σ’αυτά τα πλαίσια, θα πρέπει να δούμε το ρόλο των σχημάτων της ΕΑΑΚ και την πρόταση που θα κληθούν να διατυπώσουν προς τις άλλες δυνάμεις της φοιτητικής αριστεράς ενόψει των μαχών του επόμενου διαστήματος. Για εμάς είναι σημαντικό τα σχήματα να διατυπώσουν μια ενιαιομετωπική πρόταση, η οποία να αναδεικνύει πώς μπορεί να οργανωθεί η θιγόμενη πλειοψηφία στα πανεπιστήμια και να διεκδικήσει δυναμικά τα δικαιώματά της. Η πολιτική και οργανωτική αυτοτέλεια των σχημάτων της ΕΑΑΚ είναι αδιαπραγμάτευτη και τα σχήματα θα πρέπει να παραμείνουν το μόρφωμα που θα πρωταγωνιστήσει στο φοιτητικό κίνημα της επόμενης μέρας. 

Βάσει της παρούσας κατάστασης των διαφόρων αριστερών μορφωμάτων στο φοιτητικό κίνημα, η πρόσφατη εμπειρία αποδεικνύει ότι αυτή η αντιπαράθεση κρίνεται απαραίτητη. Το ζήτημα της αστικής διαχείρισης, τόσο στο κυρίαρχο θέμα της ανάγκης εργατικής αντιπολίτευσης που έλειπε ενάντια στην κυβέρνηση Σύριζα, όσο και στο επιμέρους θέμα της συμμετοχής στα όργανα συνδιοίκησης και του ρόλου των καθηγητών, μας διχάζει σε βαθμό που δεν θα επιτρέψει μια κοινή κατεύθυνση στροφής στους ταξικούς αγώνες.

Είναι αναγκαία μια μάχιμη πολιτική πρόταση η οποία θα αποτελέσει το νεύρο των αγώνων που έρχονται. Γι’ αυτό το λόγο, αν θέλουμε να δώσουμε αυτή την κατεύθυνση στις πολιτικές ζυμώσεις που έρχονται οφείλουμε να το επικεντρωθούμε σε τρείς άξονες. 1)Ποιος είναι ο ρόλος του κρατικού μηχανισμού στην σημερινή συγκυρία και ποια η στρατηγική των κινημάτων που οικοδομούμε για να τον ανατρέψουμε. 2) Πιο εξειδικευμένα, ποιος ο ρόλος του Αστικού Πανεπιστημίου, του φοιτητικού κινήματος, στρατηγική και τακτική. 3) Το οργανωτικό μοντέλο του πολιτικού μορφώματος που θα είναι ικανό να επιτρέψει την διάχυση της επιμέρους εμπειρίας με τον καλύτερο τρόπο στα συντονιστικά όργανα. 

Τα σχήματα της ΕΑΑΚ έχουν εφαρμόσει πολύ καλά την τακτική της οικοδόμησης συμμαχιών σε κινηματικό επίπεδο με τις δυνάμεις που δείχνουν την αντίστοιχη διάθεση, παρά τις αντιφάσεις τους, με σημαντικά αποτελέσματα. Εκτός από τον άμεσο κινηματικό στόχο που αυτή η κίνηση εξυπηρετεί, υπάρχει ένας έμμεσος, που συχνά οφείλουμε να υπενθυμίζουμε στις συνειδήσεις των συντρόφων μας. Ο στόχος της πολιτικής ενοποίησης που επιφέρεται, αν ένα μόρφωμα που επιλέγει κυρίαρχα αγωνιστική κατεύθυνση αντιληφθεί τον ρόλο του στο να συμπαρασύρει σε αυτή την κατεύθυνση αυτές τις δυνάμεις. Με αυτό τον γνώμονα πρέπει να κινηθούμε, προκειμένου κάθε πολιτική αντιπαράθεση που ανοίγεται στα φοιτητικά αμφιθέατρα, να αποτελεί ένα θετικό βήμα προς την κατάρρευση των διαχειριστικών αυταπατών.

Αρχίζοντας από τις πολιτικές πρωτοβουλίες σε επίπεδο βάσης για την εκπλήρωση με τον καλύτερο τρόπο της ανάγκης πολιτικοποίησης της προσφυγικής αλληλεγγύης, μέχρι το μπλοκάρισμα οποιασδήποτε αναδιαρθρωτικής κίνησης  στις σχολές επιδιώκουμε να φυσήξει ένας άλλος αέρας στα φοιτητικά αμφιθέατρα. Το ποτάμι της κοινωνικής οργής που βράζει γύρω μας δεν πρέπει να μείνει ακηδεμόνευτο όταν βρει μια δίοδο για να καταρρεύσει το μνημονιακό φράγμα, πόσο μάλλον να βρει αντιδραστικούς εκφραστές.

Στην πρώτη γραμμή , τσακίζουμε τους κήρυκες της κινηματικής νηνεμίας και της  ταξικής ήττας!

Ανακοίνωση της φοιτητικής ομάδας της ΟΚΔΕ-Σπάρτακος για τις φοιτητικές εκλογές

Μαΐου 21, 2015
Οι φοιτητικές εκλογές αποτελούν μια στιγμή του φοιτητικού κινήματος, μια στάση όπως και όλες οι άλλες. Η διαφορά των φοιτητικών εκλογών σε σχέση με μια Γενική Συνέλευση είναι ότι οι καθεστωτικές δυνάμεις έναν ολόκληρο χρόνο δουλεύουν για τις πρώτες και ποτέ για τις δεύτερες. Δεν αρνούμαστε ότι το αποτέλεσμα των φοιτητικών εκλογών δείχνει έναν κάποιο πολιτικό συσχετισμό που υπάρχει στα ελληνικά πανεπιστήμια, ο οποίος όμως δεν είναι παγιωμένος και φυσικά εξελίσσεται εντός των φοιτητικών αμφιθεάτρων και διαμορφώνεται συνεχώς ανάλογα με την συγκυρία.
 
Με βάση τα εκλογικά αποτελέσματα βλέπουμε πως δεν υπήρξαν ούτε φέτος ιδιαίτερες έως και καθόλου μετατοπίσεις στον συσχετισμό δυνάμεων μέσα στις σχολές, παρόλη τη δύσκολη κατάσταση που υπάρχει, λόγω της κρίσης. Πιο συγκεκριμένα:

Η αποτύπωση της ΕΑΑΚ ως 3η δύναμη πανελλαδικά στα ΑΕΙ και ως 4η στα ΤΕΙ δείχνει ότι υπάρχει μία δυναμική μέσα στα πανεπιστήμια. Ήταν η δύναμη  που το προηγούμενο διάστημα έδωσε μάχες ενάντια στις διαγραφές, στον Φορτσάκη και τις αυταρχικές διοικήσεις, πάλεψε ώστε το άσυλο να ανήκει στο λαό και στη νεολαία. Μένει βέβαια αυτό να αξιοποιηθεί και το επόμενο διάστημα στις επόμενες μάχες και αγώνες. Η ΕΑΑΚ στις σχολές που υπήρχε συνεχής πολιτική παρουσία κατάφερε να πάρει ένα καλό αποτέλεσμα (π.χ ΕΜΠ). Παρόλες τις εσωτερικές της αντιφάσεις, που έφτασαν μέχρι και σε φαινόμενα διάλυσης, οι αγωνιστές και οι αγωνίστριες που τη στηρίζουν είναι πεπεισμένοι ότι η αντιπαράθεση δεν μπορεί να γίνει μόνο στο επίπεδο της εκπαίδευσης, είναι πεπεισμένοι ότι όπως συνολική είναι η επίθεση, το ίδιο συνολική πρέπει να είναι και η απάντηση. Οι αγωνιστές και οι αγωνίστριες που στρατεύονται και στηρίζουν τα σχήματα της ΕΑΑΚ έχουν διαλέξει την πλευρά του οδοφράγματος και είναι έτοιμοι να συγκρουστούν μέχρι το τέλος. Είναι όμως στοίχημα για το μέλλον, τα σχήματα της ΕΑΑΚ να μείνουν πιστά στον αντικαπιταλιστικό και αντισυστημικό τους λόγο και ρόλο!

Παρά την πτώση του ποσοστού της ΔΑΠ κατά 1% συνεχίζει ναι είναι πρώτη δύναμη διατηρώντας την μαζική της απεύθυνση και παραμένει ο βασικός αντίπαλος μέσα στις σχολές ως  γνήσιος εκφραστής της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης και των αντιδραστικών πολιτικών.  Είναι ο κομματικός μηχανισμός, είναι οι καλές σημειώσεις, είναι η προσφορά  κοινωνικοποίησης, είναι φυσικά οι πελατειακές σχέσεις που την κρατάνε τόσα χρόνια στην πρώτη θέση. Το γεγονός ότι η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ παραμένει εκλογικά πρώτη δύναμη σε ΑΕΙ-ΤΕΙ και η κατ' επίφαση συναίνεση το φοιτητικού σώματος στις προτάσεις της πρέπει να αποτελέσουν πεδίο αντιπαράθεσης για την ΕΑΑΚ το επόμενο διάστημα. Η συνεχής πρώτη θέση της ΔΑΠ, παρά τη μικρή, αλλά σταθερή πτώση της τα τελευταία χρόνια δείχνει μια συντηρητικοποίηση της νεολαίας, που θα έπρεπε να έχει αποτραπεί και τώρα μένει να ανατραπεί!

Η ΠΑΣΠ έχει αρχίσει να εξαφανίζεται από το πολιτικό σκηνικό των ΑΕΙ διατηρώντας πολύ μικρά ποσοστά, εκτός από μερικές σχολές στις οποίες έχει παραδοσιακά δύναμη και ο ρόλος της είναι ταυτόσημος με της ΔΑΠ. Ωστόσο στα ΤΕΙ έχει ισχυρό εκλογικό μηχανισμό και τα ποσοστά της πέφτουν με χαμηλότερους ρυθμούς. Η κάτω βόλτα που έχει πάρει η ΠΑΣΠ τα τελευταία χρόνια είναι αποτέλεσμα τόσο της μνημονιακής πολιτικής του ΠΑΣΟΚ από την οποία όσο και να προσπάθησε, σε κάποιους συλλόγους δεν μπόρεσε να διαχωριστεί, όσο  και της ταύτισής της με τη ΔΑΠ, σε άλλους συλλόγους.

Η ΠΚΣ τα τελευταία 2 χρόνια σημειώνει μία άνοδο στα ποσοστά της γεγονός  που δεν είναι ξέχωρο από την συνολικότερη κατάσταση που επικρατεί στο φοιτητικό κίνημα. Η προηγούμενη περίοδος με την σχετική κινηματική νηνεμία έδωσε τον χώρο στην ΠΚΣ είτε να παίρνει τον ρόλο του υπεύθυνου διεκδικητή επιμέρους αιτημάτων χωρίς μεγάλη κινητοποίηση της βάσης της είτε, την περίοδο πριν τα Χριστούγεννα με τα γεγονότα της νομικής και τις καταλήψεις που άρχισαν σε μια σειρά σχολές, να παίζει το χαρτί «ανοιχτή σχολή» συσπειρώνοντας  το κομμάτι του αμφιθεάτρου με τα πιο συντηρητικά αντανακλαστικά.

Παρόλο την ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ σε κυβέρνηση με αρκετά υψηλά ποσοστά, η ΑΡΕΝ κατάφερε μόνο μια μικρή άνοδο στα ποσοστά της. Φαίνεται πως η φιλοκυβερνητική της στάση δεν βρίσκει εύφορο έδαφος μέσα στα πανεπιστήμια. Η ΑΡΕΝ έχει απομακρυνθεί όλο το προηγούμενο διάστημα από οποιαδήποτε αγωνιστική στάση μέσα στο αμφιθέατρο ενώ παράλληλα αδυνατεί να συσπειρώσει οποιονδήποτε κινούνταν στους ενδιάμεσους χώρους με ένα πρόσημο έστω και πρόσκαιρης στήριξης στην κυβέρνηση.

Και στις φετινές εκλογές σημειώθηκαν απρόκλητες επιθέσεις από κομμάτια του Α/Α χώρου σε διάφορες σχολές του κέντρου. Αυτές οι πρακτικές πέραν των προθέσεων των αρχικών εμπνευστών τους (που έτσι κι αλλιώς μέχρι σήμερα δεν τις έχουμε μάθει) αυτονομούνται από αυτούς μέσα στην συγκυρία και δημιουργούν μία κατάσταση που ο μόνος που βολεύεται από αυτή είναι το κράτος. Χτυπώντας ταυτόχρονα το δικαίωμα των φοιτητών  να διεξάγουν ελεύθερα τις εκλογές τους και συναινώντας σε μία κυρίαρχη ρητορική για το τι συμβαίνει μέσα και γύρω γύρω από το πανεπιστημιακό άσυλο. Οι δυνάμεις της ΕΑΑΚ σωστά υπερασπίστηκαν τον χώρο και διασφάλισαν την συνέχιση των διαδικασιών, ωστόσο δε γίνεται σε πρακτικές που παγιώνονται τελικά και λειτουργούν με διαλυτικούς και τραμπουκικούς όρους προς το φοιτητικό σώμα εμείς να κρατάμε μόνο αμυντική στάση.

Καταληκτικά, τα σχήματα της ΕΑΑΚ έδωσαν την μάχη των εκλογών και κατάφεραν ένα καλό αποτέλεσμα ωστόσο αυτό πρέπει να μας κρατήσει μακριά από λογικές επανάπαυσης και αντιμετώπισης των εκλογών ως αυτόνομης μάχη. Πρέπει στο επόμενο διάστημα να «ζυμώσουμε» στους συλλόγους τις προτάσεις που δεν χωράνε σε καμία κυβερνητική συμφωνία, προετοιμάζοντας τους για τις μάχες που μένουν να δοθούν.

Θέλουμε ένα φοιτητικό κίνημα που θα βασίζεται στην αυτοοργάνωση των φοιτητών μέσα από τις Γενικές Συνελεύσεις και τις καταλήψεις, ένα φοιτητικό κίνημα που δε θα αρνείται να κάνει πολιτική εντός των δομών του, που θα στηρίζεται στις συντονιστικές επιτροπές και θα πάρει την κατάσταση στα χέρια του. Χρειαζόμαστε ένα φοιτητικό κίνημα που θα καταφέρει να ριζοσπαστικοποιήσει το φοιτητικό σώμα και θα καταφέρει να πολιτικοποιήσει το κίνημα στο σύνολό του.
Μόνο με την ανάπτυξη του φοιτητικού κινήματος θα καταφέρουμε να μιλάμε για πραγματική αλλαγή συσχετισμών μέσα στα ελληνικά πανεπιστήμια και όταν αναφερόμαστε σε συσχετισμούς, εννοούμε τις δύο διαφορετικές πλευρές εντός των φοιτητικών συλλόγων, την πλευρά του κινήματος που είναι έτοιμη να δώσει τη μάχη μέχρι το τέλος και την πλευρά της αντίδρασης που είναι όχι μόνο οι υποστηρικτές της αντίδρασης, αλλά και αυτοί που με τη στάση τους δε δίνουν καμία ελπίδα στο κίνημα.


Από το Blogger.